ความลับในแลบอนาโตมี

  คำอุทิศ

พวกเรา  คือผู้ที่ได้รับความรู้ เมื่อเราได้เรียน วิชากายวิภาคโดยใช้ร่างของมนุษย์ จริงๆ    ประสบการณ์ที่เหนือชั้นของผู้ที่ได้ศึกษานั้น  ได้มาจากผู้ที่มีเจตจำนง มอบร่างให้เพื่อการศึกษา

กายวิภาคศาสตร์  วิชาที่ภาคการศึกษาด้านการแพทย์ต้องเรียน   นักเรียนส่วนมากที่ได้เรียนวิชานี้ล้วนแล้วแต่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสและสำรวจร่างของคนตาย   นักศึกษาแพทย์  ต้องใช้เวลาศึกษา ตลอดทั้งเทอม ในการศึกษาวิชา กายวิภาคในส่วนที่เฉพาะเจาะจง ที่เกี่ยวข้องกับภาควิชาที่เรียน  ไม่เฉพาะในร่าง อาจารย์ใหญ่ของผม  แต่  ยังรวมถึงร่างอาจารย์ใหญ่ทุกๆร่างในแลบ

ในขณะที่อยู่ในเทอมการศึกษา วิชากายวิภาค  พวกเรามีความรู้สึกที่ดีและเห็นคุณค่าของความเป็นมนุษย์  โดยคำนึงถึงร่าง  อาจารย์ใหญ่ของเรา  , ความสนใจใคร่รู้ในร่างๆนั้น

ความเจ็บปวดที่ต้องได้รับรู้ว่า  ร่างๆนี้เคยเป็นที่รักของใครมาก่อน  มือนี้ที่ครั้งหนึ่งเคยได้ใช้สร้างสรรค์ผลงาน  สัมผัส โอบกอดใครต่อใครมาก่อน  ดวงตาที่เคยได้มองดูโลกกว้าง  หัวใจที่เคยได้รับรู้ทั้งความรักและความเศร้า.  ประวัติของอาจารย์ใหญ่ของเรา ที่เราไม่จำเป็นต้องรับรู้

 อาจารย์ใหญ่ก็เหมือนกับครูและคนไข้คนแรกของผม  สิ่งหนึ่งซึ่งผมได้รับจากรายละเอียดอันทรงคุณค่าจากช่วงเวลาของการศึกษางานการแพทย์และการอุทิศตนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น  การแสดงออกทางความรู้สึกลึกๆทำให้อยากจะกล่าวว่า   “ผู้ที่มีชีวิตอยู่ภายในใจของผู้อื่น  เป็นผู้ทีไม่มีวันตาย”   เมื่อหวนระลึกถึงโครงสร้าง  ระบบอันสลับซับซ้อน  และรายละเอียดมากมายที่ก่อร่างขึ้นเป็นความรู้ในตัวผม.

จากการได้ชำแหละศพในห้องแลบจนถึงช่วงเวลาสุดท้ายของการเรียน  สิ่งเหล่านี้จะยังคงประทับอยู่กับความทรงจำของผมตลอดไป

ผู้บริจาคร่างทั้งหลายในห้องทดลองทุกวันนี้  ต่างตระหนักถึงของขวัญและโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่มอบให้แก่วงการแพทย์ในทุกสาขา  เมื่อพวกเขาได้ตัดสินใจมอบร่างหลังจากเสียชีวิตไปแล้วให้แก่มหาวิทยาลัย  เราทุกคนเหมือนกับได้ร่วมเฉลิมฉลองการมีคุณค่าในชีวิตของพวกเขา  และ  รับรู้การมีส่วนร่วมที่ยิ่งใหญ่ต่อโลกใบนี้   สิ่งที่พวกเขาได้ทำเป็นครั้งสุดท้าย----- บริจาคร่างเพื่อการศึกษาวิจัย  ความดีครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้กระทำแล้วนี้  ย่อมทำให้โลกนี้เป็นที่ๆน่าอยู่อย่างไม่ต้องสงสัย.

     ทนงศักดิ์ OD . www.lovelyglasses.com/love